ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΡΩΤΟΣ

Του Αγίου Έρωτος. Άκου του Αγίου Έρωτος! Τέλος πάντων. Γιορτάζει ο έρωτας αύριο. Θα τον τιμήσω λοιπόν με τι άλλο? Με μια ερωτική ιστορία. Με μια αληθινή ερωτική ιστορία.

Όλα γίνονται κάπου στο 1976. Απόκριες στη Χαλκίδα. Η πόλη βουλιάζει από τα ποδοβολητά των καρναβαλιστών την εποχή που ακόμα ο κόσμος διασκέδαζε ξέφρενα χωρίς να κοιτάει κάθε τρεις και λίγο το κινητό ή να ανησυχεί μην μπει κανείς στο σπίτι του.

Την εποχή που όλοι ντύνονταν καρναβάλια έστω και με ένα σουρωτήρι στο κεφάλι και γινόντουσαν όλοι μια μεγάλη παρέα. Χωρίς ξυνίλες, χωρίς υστεροβουλίες, χωρίς τίποτα. Μόνο για μερικές νύχτες, ο καθένας ήταν κάτι άλλο. Χόρευαν, έπιναν, γλεντούσαν όλοι μαζί.

Είχε μαγαζί. Δεν μπορούσε να είναι μαζί της. Ποιος να του το λεγε ότι από εκεί και στο εξής θα είχε πάντα ένα μαγαζί να μην τον αφήνει να κάνει κάτι. Δεν του άρεσε καθόλου, αλλά έπρεπε να είναι εκεί. Φρεσκοερωτευμένος, ζήλευε και λίγο. Που θα πήγαινε? Τι θα έκανε? Με ποιους θα έβγαινε? Κι αυτή πχια!!! Μαζεμό δεν είχε!

Ποιος να την κράταγε?? 22 χρονών ήταν και καρακουκλάρα. Ψηλή, μελαχρινή, πανέμορφη και με μια αυτοπεποίθηση που έσπαγε κόκκαλα. Περπατούσε και έτριζε ο τόπος όπως έχουν ομολογήσει κατά καιρούς ακόμη και σε μένα παλιοί γνώριμοι που την ήξεραν από τότε. Κι αυτός όμως δεν πήγαινε πίσω. Μακεδόνας. Ψηλός, καστανός, με μια έξυπνη φάτσα και αντρίκιο μουστάκι. Όμορφο παληκάρι.

Δεν το πολυσκέφτηκε. Ήθελε να περάσει τις απόκριες μαζί του κι ας ήταν στο μαγαζί. Σκανταλιάρα, σκερτσόζα και πολυμήχανη (δίδυμος με ωροσκόπο δίδυμο και Αφροδίτη στους διδύμους - δεν ήξερες χριστιανέ μου δεν ρώταγες???) όπως ήταν, αποφάσισε να κάνει μια τρέλα και να παίξει λίγο μαζί του. Τέτοια του κανε γι αυτό ήτανε καψούρης μαζί της ακόμα και μετά το τέλος.

Πήρε μια φίλη της, ντυθήκανε καρναβάλια και πήγανε στο μαγαζί του. Μέσα γινότανε χαμός. Κόσμος, τραγούδια, ποτά και φαγιά. Όπως πρέπει δηλαδή. Εκείνος έτρεχε σαν τρελός, όπως το συνήθιζε. Ποτέ του δεν μπόρεσε να διαχειριστεί με ψυχραιμία την πολλή δουλειά. Καθίσανε σαν πελάτισσες χωρίς να αποκαλυφθούν.

Δεν κατάλαβε τίποτα. Άντρες - μπουνταλάδες!! Βέβαια να του δώσουμε ότι μέσα στον χαμό και μεταμφιεσμένη, κανείς δεν θα την καταλάβαινε. Η βραδιά κυλούσε χωρίς να έχει αντιληφθεί ότι μέσα στους πελάτες είναι και η γυναίκα του, μέχρι που η ορχήστρα έπαιξε ένα τσιφτετέλι... το τσιφτετέλι την πρόδωσε. Ναι, ναι την κατάλαβε από τον χορό της...

Για κάτι τέτοιες στιγμές πρέπει να γιορτάζουμε τον έρωτα. Έστω κι αν τον έχουν κηρύξει Άγιο (τα ύστερα του κόσμου).

Όλα τα παραπάνω έγιναν έτσι ή κάπως έτσι. Δεν ζει εκείνη για να μου πει λεπτομέρειες. Ζει εκείνος, αλλά εκείνη τα έλεγε καλύτερα. Έβαζε και σάλτες βέβαια, αλλά γι αυτό τα έλεγε καλύτερα. Story teller η άτιμη!!!

Όπως έλεγε και η ίδια όταν κάποιος αμφισβητούσε την εγκυρότητα μιας ιστορίας..."Μπορεί να μην έγιναν έτσι τα πράγματα, αλλά εγώ τα λέω καλύτερα". Αλήθεια ήταν.

Νέοι, ερωτευμένοι και με πολλά όνειρα στην πλάτη οι γονείς μου (γι αυτούς πρόκειται φαντάζομαι να το καταλάβατε) παίζανε ο ένας με τον άλλον. Όπως παίζουμε κι εμείς σήμερα. Όπως παίζουν όλοι οι ερωτευμένοι!!

Χρόνια μας πολλά λοιπόν!!!