Ας Γίνουμε Καριόλες Λοιπόν!!

Τον είδες, τον ερωτεύτηκες, ζήσατε happily ever after και αυτή είναι η σωστή σειρά. Μμμμ... για τη Σταχτόπουτα και τη Χιονάτη ίσως. Για εσένα όμως όοοοοχι, γιατί εσένα σου έλαχε το αγοράκι με τα σπίρτα. Ο μονίμως κατατρεγμένος, ο χτυπημένος από τη μοίρα και την άτιμη την κενωνία. Αυτός που ενώ είναι βουτηγμένος στη δυστυχία του, νομίζει πώς κάνει τάχα κάτι. Βέβαια αυτό το "κάτι", τον άφηνες να το κάνει και σε εσένα για αρκετό καιρό. Μισή ντροπή δική σου και μισή δική του.

Ψήθηκες όμως δεν μπορείς να πεις. Τα λέει ωραία τα ψέματα ο άτιμος! Χρησιμοποιεί και κατά κόρον το μόνο όπλο που έχει για να τον προσέξεις - τον συναισθηματικό εκβιασμό - πολύ θέλει να το φας το παραμύθι; Όχι βέβαια! Άλλωστε ο τεράστιος εγωισμός του τρέφεται ευλαβικά από τον οίκτο σου. Άσχημη λέξη ο οίκτος θα μου πεις. Κι όμως!! Δυστυχώς ή ευτυχώς είναι το μόνο συναίσθημα που προκύπτει από τη συνεχή και χωρίς έλεος κλάψα.

Εκεί είναι ακριβώς η στιγμή που σε πιάνει το σύνδρομο του σωτήρα, τρομάρα σου!! Και λες: "Δεν σώζω μωρέ τον άσωτο;". Ο οποίος, φυσικά, δεν θέλει να σωθεί γιατί απλά δεν πιστεύει ότι πρέπει να σωθεί. Εσύ όμως συνεχίζεις να θες να τον γεμίζεις, για να είναι όλο και πιο άδειος. Κι όσο αδειάζει αυτός, αδειάζεις κι εσύ αργά και βασανιστικά.

Γιατί έτσι έμαθε. Μόνο να παίρνει. Και βέβαια, έτσι και τολμήσεις να αντιδράσεις, είσαι αχάριστη και κακιά γιατί δεν πότισες για ακόμη μια φορά τον πληγωμένο του εγωισμό. Και η ευθύνη είναι πάντα πάνω σου, γιατί εκείνος δεν μπορεί να τη σηκώσει. Λες κι εσύ θα μπορείς για πάντα να σηκώνεις τα βάρη και των δυο σας, γιατί εκείνος δεν φταίει ποτέ.

Όταν έχεις το θράσος, δε, να χρειαστείς κάτι!!! Μα πια είσαι εσύ που θα χρειαστείς;; Αφού η δική σου ανάγκη, δεν είναι ποτέ ισάξια της δικής του. Αφού το δικό του πρόβλημα, είναι πάντα σημαντικότερο από το δικό σου. Γιατί εσύ τα καταφέρνεις και μόνη σου μωρέ. Αφού αυτός είναι ο καημένος της υπόθεσης, τι θες τώρα εσύ και τα μπερδεύεις;;;

Κι αυτό το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται κι εσύ δεν αντιδράς. Είσαι απασχολημένη να κατεβαίνεις στην κόλαση για να τον συναντήσεις. Γιατί εκεί συχνάζει. Είναι η μόνη ζεστούλα που έχει μάθει να βολεύεται. Εσύ όμως καίγεσαι ξανά και ξανά και όλο γυρνάς κουρασμένη κι άπραγη.

Δεν φαντάζομαι να νόμιζες ότι θα το εκτιμήσει; Χα! Πτωχή μου θνητή!! Ο καθένας παίρνει αυτό που διαπραγματεύεται. Αν περιμένεις να πάρεις αυτό που αξίζεις στο τέλος θα σε πείσουν ότι δεν αξίζεις τίποτα.

Καλά μέχρι εδώ; Φτάνει όμως τώρα ε; Άκου με προσεκτικά!! Ξεκουνήσου γιατί θα γίνεις αυτό που σιχαίνεσαι. Αρκετά προσποιήθηκες την ωραία κοιμωμένη!! Ξύπνα και αποχώρησε σαν star του cinema!

Φύγε με θόρυβο!! Κάνε σαματά!! Έκρηξη γίνε και φύγε!! Αξιοπρέπειες και μαλακίες. Δεν καταλαβαίνουν όλοι απ' αυτά. Δεν αξίζουν όλοι τη σιωπή σου. Κράτα το φινάλε για σένα και δώστου κάτι να θυμάται.

Πες αυτό που νιώθεις και πιστεύεις, ΔΥΝΑΤΑ!! Πέστο όσο σκληρό κι αν είναι και φύγε!! Με κρότο όμως, με βεγγαλικά. Έτσι... για να ξέρει ότι τελικά ήσουν ηφαίστειο κι όχι ποταμάκι όπως νόμιζε!

Δώστου ένα καλό λόγο να σε λέει καριόλα. Θα σε λέει ούτως ή άλλως. Τουλάχιστον φρόντισε να αξίζει τον κόπο. Δέξου τον τίτλο με ψηλά το κεφάλι και φύγε!! Καριόλα ναι!! Γιατί όχι; Την κακομοίρα πολλοί ελυπήθηκαν, την καριόλα ουδείς!! Και πίστεψέ με... καλύτερα να σε μισεί παρά να σε λυπάται.