Έναν με(ΤΡΙΟ) παρακαλώ, για τη Σουλτάνα τη Φωφώ!!

Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να σας συστήσω τις φίλες μου. Με ψευδώνυμα βεβαίως, μην ξεφτιλιστούμε εντελώς. Για να είμαι όμως απόλυτα ειλικρινής, πιο πολύ ενδιαφέρομαι για την πλούσια κόμη μου, που αν τις έβγαζα στο κλαρί με τα αληθινά τους ονόματα, θα κινδύνευε με πλήρη αφανισμό.

Θα ξεκινήσω με τη ναυαρχίδα μου. Τη Φωφώ μου. Η επιλογή του ψευδωνύμου δεν είναι τυχαία. Η Σουλτάνα η Φωφώ. Είμαι σίγουρη πως η Λίνα Νικολακοπούλου για εκείνη έγραψε το τραγούδι, κι αν δεν την ήξερε την είχε φαντασιωθεί και την πέτυχε διάνα. Κανέναν δεν φοβάται η Σουλτάνα η Φωφώ. Η δική μου Φωφώ, φοβάται την μοναξιά και στο όνομα αυτού του φόβου, κάνει μερικές φορές λίιιιιγες μαλακίες. Όπως όλοι μας όμως. Ε?

Η Φωφάρα μου είναι αλέγκρα, κιμπάρισσα, μάνα και δουλευταρού. Γνήσια σαλονικιά, σουρτούκω, γλωσσού και ζητιάνα του πέους όπως πολύ εύστοχα λέει και η ίδια. Σε κάθε έξοδο μας, σηκώνεται στις πίστες και όπως λικνίζει τα πλούσια κάλλη της, σπέρνει τον πανικό στις καρδιές (και όχι μόνο) των έρμων αντρών, που ζητούν απεγνωσμένα μια θέση στην παρέα της.

Βέβαια, όπως ισχυρίζεται τρεμοπαίζοντας τα μάτια και σουφρώνοντας τα χείλη με το χαρακτηριστικό της νάζι, που ξαπλώνει μέχρι και σκληροπυρηνικό μπράβο των αμφιλεγόμενων κέντρων διασκέδασης στον Βαρδάρη: "Εγωωωω δεν κάνω τίποτα, μόνο χορεύω".

Μεταξύ μας, τώρα, μην της το πείτε. Ως αυτόπτης μάρτυρας θα σας πω πως δεν χορεύει μόνο. Κουνιέται κιόλας, και πολύ μάλιστα. Αλλά επειδή είναι εκ φύσεως το σαρωτικό κούνημα της, της συγχωρούμε τις τυχόν ατασθαλίες που κάνει δήθεν άθελα της. Με ένα χαμόγελο της και ένα αστείο, ξεχνάς ούτως ή άλλως γιατί σε είχε εκνευρίσει πριν από ένα μόλις δευτερόλεπτο. Είναι πάνω από τις δυνάμεις της. Δεν μπορεί και δεν θέλει, να κάνει κάτι για να το περιορίσει.

Η Φωφάρα μου λοιπόν, βρίσκεται σε μια συνεχή αναζήτηση του τέλειου συντρόφου. Δεν έχει καταλάβει ακόμα ότι αυτό δεν υπάρχει, αλλά οκ μικρή είναι ακόμα θα μάθει. Σε αυτό το διόλου εύκολο ταξίδι, συνάντησε αγόρι μικρότερό της. Είδε την Φωφώ και τον χτύπησε ο ντουβρουτζάς κατακούτελα. Όταν φτάσανε, δε, στο κρεβάτι και δοκίμασε τον τυφώνα Φωφώ... αυτό ήταν. Έπαθε την πλάκα του ο χριστιανός και ήθελε κι άλλο κι άλλο κι άλλο.

Η Φωφώ από την άλλη δεν ξετρελάθηκε, ως ψυχοπονιάρα όμως, συνέχισε να επικοινωνεί μαζί του. Εκείνος κατάλαβε ότι είναι ανοιχτόμυαλη τύπου αερόστατο και της το έσκασε το παραμύθι. Ο φίλος της ιστορίας μας το γυάλιζε το πόμολο και από τις δύο πλευρές. Μόνο που δεν το ήξερε. Μόλις το ανακάλυψε όμως είπε να παραμείνει καβάλα και να του δώσει να καταλάβει. Άλλωστε όπως λέει και ο ξάδελφος μου: "Άντρας είναι αυτός που δοκίμασε και δεν του άρεσε".

Ε, αυτουνού του άρεσε. Επειδή όμως δεν μπόρεσε να επιλέξει πιο από τα δύο εδέσματα του αρέσει περισσότερο, είπε να τα συνδυάσει. Κανέναν δεν έβλαψε λίγη δόση παραπάνω. Και σε ποιον απευθύνθηκε; Στη δασκάλα φυσικά. Στη Φωφάρα μου. Ψήθηκε η δικιά μου και το σκέφτεται. Και γιατί όχι; Είναι ανοιχτή σε επιλογές και προτάσεις. Βαριέται εύκολα το κορίτσι μου αφού!! Αυτό της ζηλεύω. Που ξέρει να περνάει καλά και είναι παντός καιρού.

Όταν μου είπε ότι δεν έχει πάει ακόμα αλλά το σκέφτεται, της είπα αν δεν θέλει να πάω εγώ και μου απάντησε με αυτό το αυστηρό βλέμμα γεμάτο χαριτωμενιά, που ότι και να μου πει δεν μπορώ να της αντιπαρατεθώ: "Να κάτσεις εκεί που κάθεσαι! Άντε!"

Χαχαχαχαχα θα κάτσω Φωφάρα μου. Μπορώ να κάνω κι αλλιώς; Εγώ μαζί σου!! Ξες αφού. Πάντα μαζί σου!!