ΣΑ ΤΗ ΜΠΑΛΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΡΕ ΦΙΛΕ

(ΜΙΑ ΔΥΝΑΤΗ ΣΧΕΣΗ ΠΑΘΟΥΣ)

Με αφορμή το el clasico που διεξήχθη (πωωω πώς τα λέω η λόγια!!!!) τις προάλλες στην πόλη μας, ανάμεσα στον Άρη και στον Πάοκ, (ναι χαμουτζή μου που γελάς χαιρέκακα, για εμάς αυτό είναι το el clasico), είπα να αναφερθώ στην αγάπη που έχουν οι άντρες για το ποδόσφαιρο, η οποία αφενός με συγκινεί και αφετέρου την βρίσκω άκρως καυλωτική.

Άντρας δεν είμαι, άλλωστε και να θέλω να ισχυριστώ το αντίθετο δεν θα τα καταφέρω με τέτοιους αερόσακους. Σας έχω πει πως αν ήμουν άντρας το πρώτο που θα έκανα θα ήταν να κάνω σεξ, έτσι για να μου φύγει η περιέργεια πώς αισθάνονται αυτοί. Τεσπα ξέφυγα και δεν είναι της παρούσης.

Το ότι δεν ανήκω στο αντρικό φύλλο, βέβαια, δεν σημαίνει πως δεν μπορώ να αντιληφθώ την αγάπη και την τρέλα που βγάζουν για το ποδόσφαιρο. Μιλάμε για πάθος, που δεν το έχουν για τίποτα μα τίποτα άλλο. Άντε ίσως για τη "μανούλα" που φροντίζουν σε κάθε αγώνα να στολίζουν οι μεν των δε, γιατί απλούστατα ξέρουν ότι αυτό πονάει πιο πολύ.

Στη δουλειά συζητούσαν ένα Παοκτσής και ένας Αρειανός. Μιλούσε ο καθένας για διαφορετική ομάδα, αλλά την ίδια σπίθα έβγαζαν τα μάτια τους. Λέγανε για κάποιον που αγανάκτησε να είναι Αρειανός και έγινε Πάοκ, για να δει καμιά χαρά. Ο Αρειανός της κουβέντας... μόνο που δε γδύθηκε από τη σκασίλα του, φωνάζοντας: "Αυτός δεν ήταν ποτέ Αρειανός". Θα συμφωνήσω. Και οι δύο αποφανθήκανε ότι αυτοκίνητο αλλάζεις, σπίτι αλλάζεις, μέχρι και γυναίκα αλλάζεις... ομάδα δεν αλλάζεις όμως ρε φίλε. Είναι για αυτούς κάτι σαν ιεροσυλία. Όσο με καυλώνεις τόσο με πωρώνεις που λένε...

Τις προάλλες πήγαμε με τον γιο μου στην Αριστοτέλους. Βρήκε κάτι παιδάκια και παίζανε ποδόσφαιρο. Δεν πέρασε πλάσμα με πουλί που να μην σταμάτησε έστω και για λίγα δευτερόλεπτα να ρίξει μια πασούλα. Και φυσικά μέσα σε αυτές τις λίγες στιγμές είχαν ένα χαμόγελο της επιτυχίας, ότι και καλά κάτι σπουδαίο είχαν κάνει. Άσε που κοιτιόντουσαν μεταξύ τους με βλέμμα συνωμοτικό, σα να ξέρουν κάτι που εμείς όχι. Για να είμαι ειλικρινής σίγουρα δεν ήξερα αυτό που για εκείνους ήταν αυτονόητο.

Νομίζω το έχω ξαναπεί... τι ωραία πλάσματα οι άντρες!!!