Τριανταπεντάρηδες με την μαμά και τον μπαμπά

Η κρίση. Πάντα αυτή η κρίση. Η Συνήθης δικαιολογία για όλα τα δεινά και τα τινά που συμβαίνουν στην εποχή μας. Ακόμα και όταν βρέχει η κρίση φταίει. Το βρήκαμε τώρα.

Θα μιλήσω για την ηλικία μου, την ηλικία των 35, λόγω άμεσης πρόσβασης σε πολλούς ανθρώπους και δη άντρες που την αντιπροσωπεύουν. Στην χρυσή δεκαετία που μεγαλώσαμε την δεκαετία του 80' ο 35άρης φάνταζε στα μάτια μας σαν τον άντρα που έχει κυρά και παιδιά και πάσχιζε και να τους έχει και στην πένα. Ήταν ο άντρας ο σωστός που μπορούσε να πιάσει την πέτρα και να την στύψει και που και να έχανε την δουλειά του δεν πτοούταν αφού είχε ταλέντο να βγάζει λεφτά με οποιοδήποτε τρόπο. Όμως τελικά το ερώτημά μου είναι είχε όντως ταλέντο ή απλώς ανάγκη;;;;

Ως παιδάκι στην ηλικία των 9 χρονών ο 35άρης μπαμπάς μου φάνταζε σαν ο εγγύς γίγαντας που ότι και να συμβεί δεν θα με αφήσει ποτέ ξεκρέμαστη και έτσι ήταν βασικά. Τώρα ως ενήλικας πια και ούσα και εγώ σε αυτή την ηλικία οι συνομήλικοι μου, μου φαίνονται σαν βολεμένοι κηφήνες καλά κρυμμένοι πίσω από την κουκούλα - δικαιολογία της κρίσης. Μ' αυτά και μ' εκείνα φτάνουν ολόκληροι άντρες - που κατά την ταπεινή μου άποψη έχουν την δυνατότητα ακόμα και μέσα στην κρίση να πιάσουν την πέτρα και να την στύψουν - να συντηρούνται ουσιαστικά και στωικά από την μαμά και τον μπαμπά.

Η μαμά και ο μπαμπάς τους παρέχουν φαγητό, στέγη, ρεύμα, καθαριότητα και internet (αλλοίμονο) και άντε και κανένα χαρτζιλίκι για να πιούνε καφέ..... και είναι ευχαριστημένοι με αυτά. Αν, δε, τους ρωτήσεις βρήκες τίποτα για δουλειά;;;; θα σου πουν "βρήκα μωρέ αλλά για πεντακόσια ευρώ δεν πάω" ή το κορυφαίο που έχω ακούσει "κάτι βρήκα μωρέ, θα πάω να δω αν μου αρέσει και βλέπουμε". Άκου αν του αρέσει λέει. Ήμαρτον. Επίσης το απίθανο. Τους ρωτάς "Γιατί δεν πας να μοιράσεις φυλλάδια;" και απαντάνε "Δεν βρίσκω". Ε ναι μωρέ που να βρεις σε μια πόλη όπως η Θεσσαλονίκη που στα φανάρια βλέπεις μέχρι και υπερήλικες να μοιράζουν φυλλάδια;

Τελικά δεν ξέρω αν είναι απλά τεμπέληδες ή θύματα των καιρών. Έχουν μέσα τους άφθονη την ουσία της γραψαρχιδίνης ή η απραγία έχει κάνει το μυαλό και τις αντοχές τους να αδρανήσουν;; Μήπως φταίνε και οι γονείς που τους καλύπτουν τις βασικές ανάγκες και τους έχρισαν βολεψάκηδες χωρίς να το καταλάβουν; Μήπως τους έμαθαν να τους λύνει κάποιος άλλος τα προβλήματα με αποτέλεσμα να τους κάνουν μαλθακούς και ευθυνόφοβους; Βέβαια μπορεί και να συνετέλεσε και η γνωστή συμπεριφορά του Έλληνα γονιού απέναντι στον κακομαθημένο κανακάρη "Εσένα δεν σε έχω για αυτή την δουλειά, εσύ είσαι για άλλα πράγματα" κι ας είναι ένας άνθρωπος που κάνει μόνο για εργάτης και φυσικά αυτό δεν είναι κακό. Τι θα είχε απογίνει αυτή η χώρα χωρίς την τιμημένη εργατιά;;;;

Τι να πω;; Δεν θέλω να λέω και πολλά γιατί έχω και εγώ γιο και θα κριθώ σε λίγα χρόνια. Τα συμπεράσματα και τα σχόλια δικά σας.