Θεσσαλονίκη. Η ίδια διαδρομή, το ίδιο τραίνο, το ίδιο λεωφορείο...το 10. Κι όμως η αγάπη μου γι αυτή την πόλη τα κάνει όλα αυτά να έχουν πάντα την γεύση του πρώτου καφέ, του πρώτου φιλιού κάτω από το στέγαστρο του δημοτικού σχολείου μιας βροχερής μέρας της άνοιξης.

Μερικές βαλίτσες στην άκρη της πόρτας. Είναι σχεδόν φοβιστικό ότι όλη σου η ζωή μπορεί να χωράει σε λίγες βαλίτσες. Ένα παιδί γύρω στα 3 να μην πολυκαταλαβαίνει τι γίνεται και να με κοιτάει με τις ματάρες του ζητώντας απαντήσεις. Γιατί η μαμά κι ο μπαμπάς κλαίνε συνέχεια? Δεν τις είχα τις απαντήσεις, δεν τις ήξερα. Τι να του πω...

Λίγο πριν τον Αύγουστο προσπαθούσε η ξαδέλφη μου η Α.Μ. να με πείσει να πάω διακοπές εκεί που ήταν κι αυτή.- Έλα ρε είναι πολύ ωραία- Ρε καλή μου δεν έχω λεφτά.- Δεν χρειάζονται λεφτά εδώ.Αυτό μου ακούστηκε λίγο παγίδα. Ξέρετε από αυτά που σε ψήνουν φίλοι να πάτε κάπου λέγοντας ότι δεν θα φας λεφτά και τελικά τρως περισσότερα...

Πέμπτη βράδυ. Είμαι μπροστά στον καθρέφτη και φτιάχνομαι, βάφομαι σινιαρίζομαι γενικότερα (ψώνιο για). Η έξοδος ήταν on the way. Μόλις είχαμε γυρίσει από διακοπές με την ξαδέλφη μου την Α.Ν. στο χωριό και δεν ξέραμε τι να γίνουμε από την βαρεμάρα. Ξαφνικά με παίρνει η αδερφή μου από το μαγαζί.- Είναι εδώ ο μπαμπάς του Δ. και σε περιμένει.Ακύρωσα τα...

Θεσσαλονίκη με την αδερφή μου την Μ. Εγώ κατάθεση βιογραφικού (πάλι) σε επίδοξο εργοδότη και η φράση "θα σας ειδοποιήσουμε" (πάλι). Η Μ. ήθελε να καταθέσει τα χαρτιά της για επιδοτούμενη φοίτηση σε μια θεατρική σχολή. Ε ναι θα κάναμε και τα παρελκόμενα...καφέ, βόλτα, τσιμπολόγημα. Τι? Νηστικές θα φεύγαμε?Η βροχή μόλις είχε σταματήσει. Λατρεύω αυτή...

Δεν φημίζομαι για την μνήμη μου αλλά δεν έχω και Αλτσχάιμερ. Άλλοι με λένε αφηρημένη άλλοι αδιάφορη. Εγώ λέω ότι επιλέγω τι να θυμηθώ και τι να ξεχάσω. Θυμάμαι αυτά και αυτούς που μου έκαναν εντύπωση, που μου κίνησαν την περιέργεια που μου έκαναν κλικ βρε παιδί μου. Όσο για τα υπόλοιπα δεν έχω ούτε ένα byte διαθέσιμο στον σκληρό...

Κατέβηκα Θεσσαλονίκη για μια επαγγελματική συνέντευξη (όπως και πολλές άλλες φορές), αποτυχημένη (όπως και πολλές άλλες φορές) και φυσικά πάντα για τον ίδιο λόγο επειδή έχω παιδί. Εμείς που έχουμε παιδιά πρέπει να γίνουμε π*****νες για να ζήσουμε τα παιδιά μας. Και πάντα σε ρωτάνε με τον ίδιο αυστηρό τρόπο (λες και έχεις κάποια μολυσματική...